فاضلاب‌های بیمارستانی حاوی رادیواکتیو
فاضلاب‌های رادیواکتیو معمولاً به‌صورت زیر دسته‌بندی می‌شوند:
۱- حد پایین آلودگی برحسب میکروکوری در لیتر
۲- حد متوسط آلودگی برحسب میکروکوری در لیتر
۳- حد بالای آلودگی برحسب کوری در لیتر
ولی به‌هرحال دسته‌بندی ثابتی برای میزان غلظت ماده رادیواکتیو فاضلاب وجود ندارد.
موسسه اوک، ریچ ناسیونال لابوراتوری، استانداردهای زیر را توصیه می‌کند:
الف- فاضلاب با غلظت زیاد به میزان کوری بر گالن
ب- فاضلاب با غلظت کم به میزان میکروکوری بر گالن
موسسه هامفورد اتمیک، کمپانی جنرال الکتریک معیارهای دیگری را ارائه می‌دهد:
الف- حد بالا را بیشتر از ۱۰۰ میکروکوری در میلی‌لیتر
ب- حد متوسط را میکروکوری در میلی‌لیتر
ج- حد کم را کمتر از میکروکوری در میلی‌لیتر
دسته‌بندی اول تااندازه‌ای نامفهوم است چراکه سمیت اشعه و مقادیر تخلیه‌شده در فاکتورهای نسبتاً مهم دیگر با اصلاحات فوق تعریف نمی‌شود.
منابع فاضلاب رادیواکتیو فراوان‌اند، به دلیل امنیت بهداشتی، پساب فاضلاب رادیواکتیو باید به‌طور مداوم کنترل شود و ضوابط دقیقی در مورد مقدار مجاز تخلیه رعایت شود. فاضلاب رادیواکتیو معمولاً جدا از فاضلاب‌های غیر رادیواکتیو تصفیه می‌شوند. تجزیه و آنالیز فاضلاب‌های رادیواکتیو به دو علت انجام می‌گیرد:
الف- تعیین حد تابش و نوع و مقدار ماده رادیواکتیو موجود
ب- تعیین اثراتی که درنتیجه رها ساختن فاضلاب روی محیط خواهد گذاشت.
مورد اول در جوار منبع تخلیه انجام می‌گیرد. در مورد دوم که انجام آن مشکل‌تر است لازم است که نمونه‌برداری و آنالیز عناصر مختلف آبزی یعنی محیطی که فاضلاب در آنجا تخلیه‌شده است نیز انجام شود. در حالت دوم خصوصیات بیولوژیکی و فیزیولوژیکی رودخانه یا محل دریافت‌کننده قبل از تخلیه باید در نظر گرفته شود.
نمونه‌های آب دریافت‌کننده، ماهی، فیتوپلانگتون و زئوپلانکتون، جلبک‌ها، گیاهان آبزی و رسوبات ته‌نشین شده و صدف ماهی‌ها باید جهت آنالیز رادیواکتیو جمع‌آوری گردد.
نتایج این تجزیه باید یک تصور کلی در مورد اثرات فاضلاب تخلیه‌شده پرتوزا را در محیط نشان دهد. دقت زیدی در تفسیر نتایج آنالیز انواع نمونه‌های مختلف لازم است. برنامه‌های نمونه‌گیری فاضلاب‌های رادیواکتیو مثل روش نمونه‌گیری سایر فاضلاب‌هاست. به‌هرحال نکاتی را در موقع نمونه‌گیری باید رعایت نمود تا از اتلاف ماده رادیواکتیو در اثر جذب به‌طرف نمونه جلوگیری شود.
بعضی‌اوقات هم لازم است مواد عاملی یا عامل‌های Chekating به نمونه اضافه گردد تا ضایعات در اثر جذب دیواره ظرف نمونه به حداقل برسد. این موضوع به‌خصوص زمانی که مقدار نمونه ۱۲-۱۰ گرم یا کمتر است حائز اهمیت است.