پساب دندانپزشكي
مهم‌ترین زائدات آبي تولید شده در فعالیت‌های دندانپزشكي به شرح زير است:
- شستشوي دهان
- پساب جداساز آمالگام
- مايع بی‌حسی
- شستشوي دهان
قبل و بعد از درمان‌های دندانپزشكي، دهان بيمار با دهان‌شویه ضد ميكروبي شستشو می‌شود. اين دهان‌شویه‌ها حاوي تركيباتي نظير گلوكونات، روغن و پوويدون آيودين هستند. دهان‌شویه خروجي از دهان به بزاق و گاهي خون‌آلوده شده است. جريان خروجي از تف دان پس از عبور از جداساز آمالگام قابل تخليه به فاضلاب‌رو است.
پساب جداساز آمالگام
آمالگام مورداستفاده در دندانپزشكي حاوي جيوه به ميزان % ۵۰، نقره، قلع، مس و روي است. همان‌طور كه می‌دانیم در ميان تركيبات آمالگام، عنصر سمي جيوه، اثرات بهداشتي و زیست‌محیطی بيشتري دارد.
جريان خروجي از شستشوي دهان بيماران حاوي تکه‌های آمالگام است. براي حذف تکه‌های آمالگام از جريان خروجي از شستشوي دهان، اين جريان بايد از جداساز آمالگام عبور داده شود. پساب جداساز آمالگام را می‌توان به فاضلاب‌رو تخليه نمود. برخي نكات در استفاده از جداساز آمالگام به شرح زير است:
جداساز آمالگام بايد در محلي نصب گردد كه جریان‌های آبي حاوي تکه‌های آمالگام قبل از اختلاط با ساير فاضلاب‌ها از ميان آن عبور نمايد.
جداساز آمالگام بايد به‌طور مرتب تخلیه‌شده و تکه‌های آمالگام به روش مناسب جمع‌آوری و دفع گردد.
جداساز آمالگام بايد به‌طور مرتب بازبینی‌شده و در صورت نياز تعمير و تعويض گردد.
ظرف‌شویی‌های شستشوي فاقد جداساز آمالگام نبايد براي شستشوي تجهيزات در تماس با آمالگام استفاده شود. تصفیه فاضلاب صنعتی و فاضلاب دندانپزشکی برای حفظ محیط زیست امری ضروری است.
چندين واحد دندانپزشكي را می‌توان به يك جداساز آمالگام متصل كرد، اما بايد توجه نمود كه اندازه جداساز آمالگام متناسب با ميزان جريان تولیدشده باشد.
مايع بی‌حسی
در دندانپزشكي براي بی‌حس نمودن دندان و لثه از داروهاي بی‌حسی موضعي نظير نووكائين و ليدوكائين استفاده می‌شود. پس از انجام تزريق، مقداري از داروهاي بی‌حسی در سرنگ باقي می‌ماند.
مايع بی‌حسی باقيمانده در سرنگ هرگز نبايد به فاضلاب‌رو تخليه شود. سرنگ‌ها بايد در جعبه ايمن انداخته‌شده و سپس به روش مناسب بي خطرسازي و دفع گردد.