الف) جامدسازي از طريق افزودن سيمان
در جامدسازي پسماندهاي خطرناك، سيمان كاربرد زيادي به عنوان مادة افزودني داشته است .در اين فرايند، عمدتاً از سيمان پرتلند معمولي استفاده ميشود.
در اين فرايند، مواد زايد با آب و سيمان مخلوط ميشود و يك دوغاب همگن به وجود مي آيد. پيدايش سيليكات از جنبه هاي اساسي اين فرايند بوده كه در طي آن ژل سيليكات كلسيم آبدار به وجود مي آيد.
فلزاتي مانند سرب، مس، روي، قلع و كادميم تمايل دارند با تثبيت شیميايي در بافت سخت شده محبوس شوند و تركيبات غيرمحلولي به وجود آورند.
جامدسازي با سيمان براي تثبيت پسماندهاي غيرآلي از جمله لجنهاي هيدروكسيد فلزي و خاكهاي حاوي تركيبات فلزي نيز كاربرد دارد.
ايراد قابل ذكر اين فرايند ميتواند حساسيت سيمان نسبت به حضور تركيبات خاص عناصر
آلي در پسماند باشد .
باعث ميشود فرايند طبيعي عملكرد سيمان را تحت تأثير قرار داده
و مانع هيدراسيون و گيرش صحيح مواد شود.
ب) جامدسازي از طريق افزودن آهك و مواد پوزولاني
از آهك (هيدروكسيد كلسيم) در موارد زيادي براي جامدسازي مواد لجني استفاده شده است.
واكنش هايي كه در اين فرايند بين تركيبات آهك و پسماند به وقوع مي پيوندد ممكن است باعث توليد تركيباتي مانندآلومينات كلسيم يا آلومينوسيليكات كلسيم شود.
ج) كپسول كردن با استفاده از فناوري ترموپلاستيك
مواد ترموپلاستيك، تركيبات آلي پلاستيكي هستند كه در اثر حرارت به طور برگشت پذير با افزايش دما نرم و با كاهش آن سخت ميشوند.
اين مواد در حلالهاي آلي حل ميشوند و مواد ترموپلاستيكي كه عمدتاً در زمينة مواد زايد خطرناك كاربرد دارند، شامل قير، آسفالت، پلي اتيلن، پلي پروپيلن و نايلون هستند.
